De 3D techniek is al aan het einde van de 19e eeuw bedacht. Toen werden er twee beelden naast elkaar geprojecteerd en middels een stereoscoop tot één beeld samengevoegd. Tegenwoordig is de vernieuwde techniek voor iedereen gewoon thuis beschikbaar.
De Nintendo 3DS ligt inmiddels alweer een tijdje in de winkels. Maar wat is het nou precies? In principe is het een draagbare spelcomputer (ook wel ‘’handheld’’ genoemd) waarmee je 3D beelden kunt zien zonder speciaal brilletje. Je kan er niet alleen 3D-spellen op spelen maar ook 3D-films mee kijken en zelfs 3D-filmpjes en foto’s mee maken. Er zit bovendien internet op.
Ook op 3D-televisies kunnen 3D-games gespeeld worden. (Helaas is dit nog niet mogelijk in Nederland.) LG heeft een aantal games speciaal aangepast voor de ‘’Cinema 3D Smart TV’’, een 3D-televisie met internetverbinding. De besturing lijkt een beetje op die van een Wii, je hebt namelijk ook een controller die gevoelig is voor beweging.
Maar zitten er ook nadelen aan deze innovatieve manier van spelletjes spelen? Blijkbaar wel als je zes jaar of jonger bent. Het is namelijk niet goed voor de ontwikkeling van de oogspieren. Maar ook oudere kinderen en volwassenen kunnen last krijgen van het scherm als er te lang naar gekeken wordt. De combinatie van beweging en diepte kan voor schade aan de gezondheid zorgen. Er kan bij sommige mensen zelfs flinke hoofdpijn ontstaan. Ook kan lang naar een 3D scherm kijken vermoeidheid en misselijkheid veroorzaken. Om dit tegen te gaan wordt aangeraden om naar de voorgrond van het beeld te kijken. Ook kun je 3D spelletjes beter niet langer dan een half uur achtereen spelen.
Iets totaal anders waarvoor 3D technieken ingezet kunnen worden is de behandeling van depressie. Dit gebeurt in Nieuw-Zeeland met behulp van een computerspel. De methode werd toegepast op tieners van rond de vijftien jaar. Via het spel leren de jongeren omgaan met vervelende emoties zoals bijvoorbeeld woede. Het aantal volledig herstelde tieners bleek bijna dubbel zo hoog als bij normale behandelgroepen. Blijkbaar is het 3D spel even doeltreffend als praten met een therapeut.
Ondanks de risico’s zitten er dus ook positieve kanten aan de 3D technieken van deze eeuw. Mensen moeten zelf maar afwegen of ze het waard vinden om zichzelf eraan bloot te stellen. En in sommige gevallen is het eigenlijk wel logisch dat ze kiezen voor deze ‘’onveilige’’ manier. Voor vrijetijdsgebruik ligt dat misschien iets anders, maar het komt erop neer dat er voorzichtig mee moet worden omgegaan.